کد مطلب:124727 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:251

نفاق معاویه
معاویه از روزی كه به ظاهر مسلمان شد، نمی تواند ادعا كند یك قدم برای خدا برداشته باشد. معاویه از اسلام به عنوان وسیله و ابزار برای رسیدن به حاكمیت بهره های فراوان برد و سال های سال در شام آنگاه سال های متمادی در كل كشور پهناور اسلامی خود را به عنوان امیر المؤمنین بر مردم تحمیل نمود. آن گونه كه عمل كرد معاویه گواهی می دهد به دین الهی باور نداشت. و دین و مظاهر آن را بازیچه سیاست های خویش قرار داده بود.

معاویه در چیره شدن به رغیب خود،(عترت رسول الله صلی الله علیه و آله) از



[ صفحه 98]



هیچ اقدام و خباثتی فروگذار ننمود. برای معاویه حكومت داری هدف بود و در رسیدن به این هدف مانع اصلی عترت رسول الله صلی الله علیه و آله بودند. به همین سبب با اهل بیت رسول الله صلی الله علیه و آله سخت به ستیز برخاست! وی در هنگام ورود به شهر كوفه در «نخیله» سخنرانی نمود. با سخنان خویش این گونه چهره ی پنهان خویش را آشكار ساخت: انی و الله ما قاتلتكم لتصلوا و لالتصوموا و لاتحجوا و لالتزكوا انكم لتفعلون ذلك انما قاتلتكم لأتأمر علیكم. [1] «من با شما ستیز نكردم كه نماز بپا دارید یا روزه بگیرد و یا حج انجام دهید و زكات بپردازید (این كارها را خودتان انجام می دهید) من برای ریاست بر شما با شما جنگ كردم» .

دین باوری معاویه را می توان از اظهار نظر دیگر وی نیز به دست آورد. معاویه هنگامی كه می شنید مؤذن نام رسول الله صلی الله علیه و آله را به عظمت یاد می كند، گفت این نام بلند آوازه باید دفن شود! [2] از این رفتار و گفتار آشكار می شود كه معاویه در باور خویش به اسلام صادقانه نبود و اسلام را پوشش برای رسیدن به اهداف خویش به اسلام صادقانه نبود و اسلام وی نفاقی بیش نبود همان گونه كه در فرموده های رسول الله صلی الله علیه و آله آمده است وی مسلمان از دنیا نمی رود. [3] .


[1] مقتال الطالبين، ص 77، شرح ابي الحديد، ج 4(16)، ص 16، ذيل وصيت نامه به امام مجتبي عليه السلام.

[2] مروج الذهب، ج 3، ص 454.

[3] وقعة صفين، ص 217.